تصویرگری
هنر تهیه تصویر برای روشنتر و جذابتر کردن مفاهیم نوشته های ادبی، علمی، آموزشی و هنری است. هنر تصویرگری اگرچه زاییده ی هنر نقاشی است، اما به سبب وابستگی به متن نوشته از هنر نقاشی متمایز می شود. تصویرگر کم و بیش خود را ملزم به توصیف موضوعی مشخص می داند، حال آن که هنرمند نقاش چنین محدودیتی در بیان ندارد. با وجود این، تصویرگر نیز مانند هنرمند نقاش می تواند سبک و اسلوب خاص خود را دارا باشد. غالباً تصویرگران داستان یا شعر، با آزادی بیشتر کار می کنند و تصاویری خلق می کنند که تخیل خواننده را بر می انگیزد. در کتاب های علمی تصویرگر محدود و تابع نگرش علمی است. تصویرگر می تواند از همه روش ها و فنون طراحی، نقاشی، چاپ، کلاژ (چسباندن قطعه های مختلف در کنار هم) و مانند آنها بهره جوید و به روشی ساده و با استفاده از ابزارهای ابتدایی یا با پیشرفته ترین دستگاه های کامپیوتری تصویرسازی کند. امروزه تصویرگری یکی از شاخه های هنر گرافیک شمرده می شود.
تاریخچه
قدیمی ترین کتاب مصور، طوماری مصری است که از کاغذ پاپیروس ساخته شده است. در این کتاب تصویر انسان ها در فاصله ی نوشته ها و به صورت نیم رخ و در ردیف کنار هم دیده می شود. بعدها یونانی ها و رومی ها نیز مضمون نمایشنامه، شعر، داستان و کتاب های علمی مانند ستاره شناسی را روی پاپیروس مصور می کردند. شیوه ی تصویرگری طومارهای یونانی، شکل کامل تر تصویرگری طومارهای مصری بود.
