گفت و گو با نورالدین زرین کلک، فرشید مثقالی، قباد شیوا و کامران افشار مهاجر پیرامون تصویرسازی معاصر ایران
مصاحبه حضوری این ویژگی را دارد که پر احساس باشد و در طی آن حرف در میان
حرف بیاید. از طرفی در این نوع مصاحبه بسیار پیش می آید که برخی مصاحبه
شوندگان ساکت بنشینند و به جای آنها برخی دیگر سررشته کلام را به مدد روحیه
و قدرت سخن وری در دست گیرند.
حرفه:هنرمند
در این شماره تصمیم گرفت به جای مصاحبه حضوری سؤالات خود را به شکل غیر
حضوری و کتبی با کارشناسان در میان گذارد. این باعث می شود که مصاحبه
شوندگان با حوصله و فراغ بال بیشتری به تعمق در پرسش ها پرداخته و به آنها
پاسخ دهند.
از آنجا که حوزه ی تصویرگری معاصر ایران از لحاظ مطالب چاپی
چیز چندانی ندارد، پس دور از انتظار نیست که مخاطب علاقه مند و پی گیر به
هر مطلب چاپ شده ای در این زمینه رجوع کند و حتی اگر نوشته موجود چندان
استاندارد هم نباشد، به غفلت یا به ناچار آن را مورد استناد قرار دهد.
اگر نوشته موجود چندان استاندارد هم نباشد، به غفلت یا به ناچار آن را مورد استناد قرار دهد.
چه بخواهیم چه نخواهیم در حوزه نظریه پردازی درمورد تصویرگری چنین مصاحبه هایی بخشی از بضاعت ما هستند.
شکل غیر حضوری این مصاحبه نتیجه نگرانی ماست در چاپ مطالبی که بعدا به آنها استناد خواهد شد.
آیا تعریف مشخصی از تصویر سازی می توان ارائه داد؟ رابطه آن با نقاشی را چگونه ارزیابی می کنید؟
نورالدین زرین کلک: در فرهنگ نامه دیجیتالی Wikipedia زیر مدخل ایلوستراسیون چنین می آید:
1- تصویر کردن، مانند نقاشی کردن، یا استفاده از عکس برای کتاب یا مجله
2- مقایسه یا مثال آووردن به منظور توضیح یا تآیید مطلبی
3- عمل یا فرایندی برای روشن کردن مطلبی
4- کاری برای شفاف سازی مطلبی (در آموزش)
5- تفکیک کردن (در مفهوم باستانی کلمه)
گمانم پرسش شما معنای شماره 1 را می طلبد.
