او فارغ التحصیل مدرسه ی آرت اند دیزاین و لیسانس هنر از مدرسه ی دیزاین پارسون در سال 1975 است.
او تا 1974 برای مهمترین مجله ها، روزنامه ها، شرکت های بزرگ، ناشران کتاب، مراکز ضبط و نشر موسیقی، همچنین سفارش دهندگان تبلیغاتی تصویرسازی کرده بود.
تصویرگری
هنر تهیه تصویر برای روشنتر و جذابتر کردن مفاهیم نوشته های ادبی، علمی، آموزشی و هنری است. هنر تصویرگری اگرچه زاییده ی هنر نقاشی است، اما به سبب وابستگی به متن نوشته از هنر نقاشی متمایز می شود. تصویرگر کم و بیش خود را ملزم به توصیف موضوعی مشخص می داند، حال آن که هنرمند نقاش چنین محدودیتی در بیان ندارد. با وجود این، تصویرگر نیز مانند هنرمند نقاش می تواند سبک و اسلوب خاص خود را دارا باشد. غالباً تصویرگران داستان یا شعر، با آزادی بیشتر کار می کنند و تصاویری خلق می کنند که تخیل خواننده را بر می انگیزد. در کتاب های علمی تصویرگر محدود و تابع نگرش علمی است. تصویرگر می تواند از همه روش ها و فنون طراحی، نقاشی، چاپ، کلاژ (چسباندن قطعه های مختلف در کنار هم) و مانند آنها بهره جوید و به روشی ساده و با استفاده از ابزارهای ابتدایی یا با پیشرفته ترین دستگاه های کامپیوتری تصویرسازی کند. امروزه تصویرگری یکی از شاخه های هنر گرافیک شمرده می شود.
تاریخچه
قدیمی ترین کتاب مصور، طوماری مصری است که از کاغذ پاپیروس ساخته شده است. در این کتاب تصویر انسان ها در فاصله ی نوشته ها و به صورت نیم رخ و در ردیف کنار هم دیده می شود. بعدها یونانی ها و رومی ها نیز مضمون نمایشنامه، شعر، داستان و کتاب های علمی مانند ستاره شناسی را روی پاپیروس مصور می کردند. شیوه ی تصویرگری طومارهای یونانی، شکل کامل تر تصویرگری طومارهای مصری بود.
تصویرگری واقع گرا
مصاحبه با آتمن وایتهورست
تصویرگری برای مقالات در روزنامه و مجلات، خون جاری در رگ های زندگی کاری بسیاری از تصویرگران است که در ضمن به آنها اجازه ی بهره برداری از فرصت های منحصر به فردی را برای نمایش راه کارها و روش های کاری جدید می دهد. نقش شما در این صنعت و علت اهمیت مشارکت در کارهای تصویرگری سرمقاله برای شما چیست؟
آتمن وایتهورست: کار مقاله عموماً زمین بازی یک تصویرگر است. گرچه مبلغ دریافتی در ازای آن حتی به مبالغی که در زمینه تبلیغات رد و بدل می شود نزدیک هم نیست، کاری شما را تعریف می کنند بدین ترتیب واقعا فرصت بزرگی برای ورود به قلمروهای تازه است. این موضوع از این لحاظ برای من اهمیت دارد که وقت بسیار ناچیزی برای انجام کاری که اجازه ی استفاده از انتخاب های خلاقانه به من بدهد دارم.
مصاحبه با استیو سیمپسون تصویرگر حرفه ای
کار استیو سیمپسون شامل تصویرگری برای روزنامه ها و مجلات، طراحی بسته بندی، تصویرگری کتاب های کودکان، تمبرهای پستی، جلد آلبوم ها و بسیاری موارد دیگر است. روش خاص او اینگونه است که المان های غیر عادی نظیر رنگ های قدیمی، هنرهای بومی و کارتون های نیمه قرن گذشته را با یکدیگر در می آمیزد و آنها را همراه با هم در یک سبک پویا و قابل تشخیص ارائه می دهد. او حضوری فعال در دنیای مجازی شامل وب سایت اصلی خودش و همچنین Behance و Twitter دارد. کارهای منتخب وی برای فروش در گالری ارائه شده است.
کریل: از خودتان بگویید و اینکه چگونه وارد این کار شدید.
استیو: من اصالتاً انگلیسی هستم اما در حال حاضر به عنوان تصویرگر و طراح در شهر دوبیلین کشور ایرلند زندگی می کنم. در زمینه ی طراحی برای چاپ در 20 سال گذشته فعالیت داشته ام. قبل از آن 7 سال در کار پویانمایی تلویزیونی و دوره ی کوتاهی در زمینه ی کتاب های مصور فعالیت داشتم. تصویرگری فنی را اوایل دهه 80 قبل از حضور رایانه به عنوان کمکی برای طراحی آموزش دیدم.
کریل: شما به سادگی بین سبک های تصویرگری حرکت می کنید. آیا این تنوع طلبی و انعطاف پذیری یک تصمیم آگاهانه است؟
استیو: با سلیقه ی خود در پویانمایی تلویزیونی، توانایی تغییر سبک از یک پروژه به دیگری الزامی بود، حتی در بخش هایی که سبک کاری مشخصی وجود داشت. هنگامی که خود را به عنوان یک تصویرگر در ایرلند معرفی کردم، داشتن سبک های مختلف به آغاز حرفه ی من واقعا کمک کرد. اساساً از من خواسته می شد تصویرگری های نوع کارتونی پررنگ ایجاد کنم. فکر می کنم تأثیرگذاری آن بسیار عمیق بود.
بعد از آن بود که متوجه تکامل یک سبک شدم، به خصوص در کارهای شخصی خودم. ابتدا فروش این سبک جدید به کارفرمایان محلی دشوار بود، ولی هنگامی که این سبک در رقابت های بین المللی شروع به کسب موفقیت کرد، این امر ساده تر شد. فکر می کنم امروزه سبک خود را بر اساس نوع مخاطب تغییر می دهم تا اینکه تغییرات کلی در آنن ایجاد کنم.
کریل: ظاهرا از سبک اولیه کارتونی خود فاصله گرفته اید. آیا رها کردن چیزی که جایی برای خود در بین گرایش های جاری پیدا نمی کند، سخت است؟
استیو: چند سال قبل یک تصمیم سخت گرفتم (از نظر مالی)، اینکه از سبک کارتونی فاصله بگیرم آن هم با پاک کردن آنها از پورتفولیوی اینترنتی خودم.
با این کار تاریخچه ی کاری من تقریبا تک سبکی شد. در ایرلند (و احتمالا در جاهای دیگر) بازاری محلی برای سبک کارتونی وجود دارد.
